Палітарганізацыі карэктуюць свае падыходы да ўдзелу ў парламенцкай кампаніі, якую выкарыстоўваюць для ўзмацнення сваіх структур напярэдадні прэзідэнцкіх выбараў.
Палітарганізацыі карэктуюць свае падыходы да ўдзелу ў парламенцкай кампаніі, якую выкарыстоўваюць для ўзмацнення сваіх структур напярэдадні прэзідэнцкіх выбараў.
Паспяховасць агітацыйных кампаній апазіцыйных партый будзе залежаць ад таго, наколькі яны здолеюць палітызаваць насельніцтва і прыцягнуць увагу грамадства да выбараў.
Кіраўніцтва пачынае выкарыстоўваць больш мяккія дырыжысцкія метады ў палітыцы. Гэта прадугледжвае адыход ад жорсткага непрымання апазіцыі і стварэнне перадумоў для інтэграцыі памяркоўных апазіцыянераў ва ўладную сістэму.
Председатель ЦИК Лидия Ермошина намерена 13 ноября представить президенту доклад о назначении выборов в местные Советы и порекомендует назначить их на 18 февраля 2018 г. Избирательная кампания стартует с момента подписания указа президента о назначении выборов.
Не исключено, что Канопацкая не ожидала такого внимания к своему посту в FB о создании нового движения «Вперед, Беларусь!», так как ранее аналогичную виртуальную инициативу «Народный закон» никто особо не заметил.
Беларусь вступила в полосу кризиса, выход из которого в рамках существующей модели не просматривается. Это создает поле для наращивания присутствия и влияния альтернативных властям политических акторов. Однако, мало иметь шанс – необходимо быть способным этим шансом воспользоваться.
Урокі Плошчы-2006 не былі засвоены, што прывяло апазіцыю да паражэння ў 2010 годзе і “катастрофы” ў 2015 годзе, калі не было ўжо каму змагацца.
На парламенцкіх выбарах 2016 года чакаецца высокі ўзровень удзелу апазіцыі і афармленне чарговых кааліцыйных структур на бліжэйшыя некалькі год.
Кампанія байкоту/ігнору выбараў не прывяла да мабілізацыі актывістаў і нават, наадварот, зменшыла папулярнасць партый, колькасць удзельнікаў пратэстных акцый, як і колькасны склад рэгіянальных структур апазіцыі.
Тым не менш, беларускае кіраўніцтва зацікаўлены ва ўдзеле ў выбарчай кампаніі альтэрнатыўных кандыдатаў з мяккай рыторыкай, якія будуць прытрымлівацца вызначаных уладамі рамкаў.
Дамінуючым інстытутам стала асабістая лаяльнасць чыноўнікаў да А. Лукашэнкі, што дазваляе нам патлумачыць адносную працягласць існавання рэжыму і яго адносную стабільнасць.
Антыэлітны папулізм палітыкі А. Лукашэнкі стаў перашкодай на шляху інстытуцыялізацыіі (палітычнага развіцця), створанай ім палітычнай сістэмы, што магло прывесці да сур’езнага крызісу ў доўгатэрміновай перспектыве.
Калі б кіруючая эліта абрала, ў якасці канстытуцыйнай мадэлі, не прэзідэнцкую рэспубліку, а парланцкую форму кіравання, якую выкарысталі краіны Балтыі, шлях Беларусі быў бы іншым.
Апазіцыйныя структуры будуць арыентавацца на ўзмацненне сваіх структур, барацьбу за прыцягненне рэсурсаў і вагі ў апазіцыйным асяроддзі. Аднак гэтым разам, хутчэй за ўсё, дзеючыя ўлады павялічаць ціск на сваіх апанентаў.
Цяжка сказаць, ці здолее А. Лукашэнка перамагчы нават слабую апазіцыю на прэзідэнцкіх выбарах 2015 г. без істотнай расійскай падтрымкі? Хутчэй за ўсё не.
У Рэспубліцы Беларусь само слова “апазіцыя” пры А. Лукашэнку стала набываць рэзка адмоўны сэнс. Дзяржава мусіла весці з ёй непрымірымую барацьбу, а не заключаць кампрамісы.
Наступствы мінулага парадку не з’яляюцца адзіным чыннікам, які вызначаў траекторыю трансфармацыі палітычных рэжымаў на пастсавецкай прасторы. Змены адбываліся ў атачэнні рэжыма.